حرفا همه تکراری شده مثل هم
همه اتو کشیده صحبت میکنن،لفظ قلم
روبه روم یه راه دور و دراز
یه پرنده، دوتا بالش آماده پرواز
لجباز نباش توهم مثل من
اینجا تنهان همه دورهم
اما نباش تو اون آدم ضعیف
انجام نده کاری واسه رفع تکلیف
بیخیال این حرفای نیشدار
پتک و بردار و بشکن این دیوار
ویرونگر باش مثل یه گردباد
پاشو پاشو وایسا محکم بزن فریاد
کم کم میشی یه آدم دنیادیده
اونی که از همه کم بدی ندیده
نترس از اون چیزی که هستی
تویی که دیوارا رو شکستی
تو همیشه میشینی یه گوشه تنهایی
کم نیار وقتی تو تکی اونا چندتایی
تو جیبت خالی و سرت بالاس
این واسم خودش پر از معناس
یه روزم اونا میان دنبال ما
همونا که ما رو گذاشتن زیر پا
یه روز پایین و یه روز بالا
تا بوده همین بوده کار دنیا