بیا یک دم به خواب تلخ من شامی پگاهی
به قدر شبنمی بر من فکن گاهی نگاهی
چونالان شد دل من در محفل غم شوری بپا کن
ازین خویشم برهان از خود مرهان با ما وفا کن
زمین تا مرز کیوان مشتری تو نباشد
قمر دندانه ی انگشتریه تو نباشد
مرا رنج دوری فراوان رسیده ز تو
آهوی خوش خرامان رمیده به تو
دل بسته ام من
نگه بر من عاشق بی امان کن
سخن ها بگو و مرا بی زبان کن
بسی دل خسته ام من
عطر نعنای منی دلبر رعنای منی
ساحل بیقرارم و تو آبی دریای منی
ماه و مهتاب منی تاب بی تاب منی
خواب خوش داری به چشم و تو چشم بی خواب منی
مرا رنج دوری فراوان رسیده ز تو
آهوی خوش خرامان رمیده به تو
دل بسته ام من
نگه بر من عاشق بی امان کن
سخن ها بگو و مرا بی زبان کن
بسی دل خسته ام من